نام اثر | نقش نوّاب و علما در تداوم مکتب تشیع |
گرایش علمی | پژوهش های مرتبط با مهدویّت |
نوع اثر | پایان نامه |
مدرسه علمیه | الغدیر |
رتبه | شایسته تقدیر |
کد اثر | 5802 |
چکیده اثر:
عصر غیبت صغری، دورانی حیاتی برای شیعه و تاریخ اسلام بهشمار میرود که با شهادت امام حسن عسکری(ع) و غیبت امام مهدی(عج) آغاز گردید و تا سال 329ق ادامه یافت. در این محدوده زمانی عثمان بن سعید عمری، محمد بن عثمان، حسین بن روح و علی بن محمد سمری به نیابت از آن حضرت، امور مربوط به شیعیان را سامان داده و زمینه ارتباط مکتوب یا حضوری آنان با امام (ع)را فراهم میآوردند.
این تحقیق به روش توصیفی نقش نائبان خاص امام(ع) و علما در تداوم تشیع در عصر غیبت صغری را مورد بحث و بررسی قرار داده و ضمن اشاره به زندگی نامه آنان، مباحثی را نظیر انواع غیبت، غیر منتظره نبودن موضوع غیبت و فعالیتهای مستمر ائمه برای آشنایی مردم با مسئله غیبت و... طرح کرده است. نتایج حاصل از این تحقیق آن است که نایبان خاص و علما به درستی توانستند شیعیان را از تشتّت و چند دستگی خارج کرده و به آنان انسجام بخشند. همچنین احادیث و متون روایی شیعه را جمع آوری و حفظ کردند.
این رساله در پایان به این نتیجه رسید كه نایبان خاص حضرت مهدی (عج) با اجرای صحیح وظیفه نیابت خاصه توانستند شیعیان امامیه را از تشتت و چند دستگی خارج نموده و انسجام آنها را حفظ نماید كه علمای دینی نیز در این راه كمك حال آنها بوده اند. و از دیگر خدمات علما مدوّن نمودن و جمع آوری احادیث شیعه است كه در آن زمان شروع شد و به عنوان سرمایههای علمی جهان شیعه به حساب میرود كه از جمله آنها كتاب گرانقدر كافی میباشد.