عنصر تحقیق و پژوهش در همه جا به صورت یک اصل در مجموعه کارها باید مورد توجه قرار گیرد(مقام معظم رهبری ) / اگر ژرف یابی و پژوهش نباشد، نتیجه اش یک جا ایستادن، درجازدن و با دنیای پیرامون خود بیگانه تر شدن است.(مقام معظم رهبری ) / بدون ژرف یابی در هیچ مقوله ای نمی توان به هدفهای والا دست یافت.(مقام معظم رهبری ) / کارهای پژوهشی حوزه باید بتواند منظومه کاملی را به وجود بیاورد تا همه نیازهایی را که حوزه متصدی آن است، و بدان اهتمام دارد پوشش دهد.(مقام معظم رهبری )
.:: سال‌ها و ثانیه‌هایی به رنگ آیینه ::.
« سردبیر »
وقتی که حدود پنج سال پیش اوّلین شماره نشریه مرآت در اسفندماه هزار و سیصد و هشتاد و شش، در بیست صفحه سیاه و سفید و در تیراژ صد شماره، آ نهم نه با چاپ که با دستگاه کپی منتشر شد، کمتر کسی فکرش را می کرد که مدتی دیگر همین نشریه کوچک و ساده برای خودش جایگاه و شخصیتی مطبوعاتی پیدا کند و حتی بتواند برای برخی دیگر از نشریات نوپای طلبگی نقش الگو به خود بگیرد!
وقتی آن روزها کار را به اتفاق عده ای از دوستان شفیق و بلندهمّت شروع کردیم، نه خبری از روش نامه های حرفه ای نگارش مقالات علمی بود، نه خبری از استاد راهنما و مشاور بود، نه خبری از کمترین امکانات اولیه برای طراحی، چاپ و توزیع نشریه، اما در میان اعضای هیئت تحریریه که برخی شان اندک تجربیات کار مطبوعاتی داشتند- اهتمامی به چشم می خورد که برآمده از وظیفه شناسی بود و همین همّت و اراده استوار کار را به پیش می برد؛ کسب تجربه، شناسایی الگوهای اولیه مدیریت مطبوعاتی، رسیدن به ملاک های ثابت در انتشار مطالب، تدوین روش نامه متناسب با سطح نویسندگان و مخاطبان نشریات طلبگی سطح و مقدمات، ایجاد چرخه ارتباط علمی با اساتید فن، سر کردن با نبود پول و امکانات، آموزش مهارت های اولیه پژوهش و نگارش، انتشار و توزیع نسبتاً منظم نشریه و ایجاد تعامل علمی با دیگر مراکز هم طراز، همه و همه محصول زحمات برادران گران قدری است که بهترین ساعات عمر جوانی و طلبگی شان را در راه اعتلای پژوهش در جمع طلاب مقدمات و سطح و در راه به ثمر نشستن نهال پرباری به نام مرآت گذراندند که دست بوس یکایک این برادران عزیز و بزرگوار هستم. کسانی مانند؛ آقایان و حجج اسلام: جعفر سماوات، علیرضا کلانی، محسن حسین زاده، سید محمد میر صالحی، احمد ملکی، و پیش تر و بیش تر از همه، استاد گران قدرم جناب حجت الاسلام حاجی آقائی.
حال که مرآت دوران رشد و ترقی را طی کرده و به مرحله بالندگی نسبی رسیده است، دوازده شماره نشریه با محتوای علمی مقبول، به مخاطبان مشتاق تقدیم شده است. و حال نوبت آن تعالی و پوست اندازی است چه اینکه در غیر این صورت، حرکت علمی مبارکی که پنج سال پیش آغازیدن گرفته است، دچار روزمره گی شده، در هیاهوی تعریف و تمجیدهای دلخوشی آور و تخمیر کننده گم می شود و حاصلی نمی ماند جز تکرار و تکرار و تکرار!
این است که مرآت دوازدهم، آخرین شماره از دوره اوّل نشریه است؛ دوره ای پر فراز و نشیب که حاصلش تربیت بیش از پنجاه نفر نویسنده طلبه شد که برای اوّلین بار در نشریه مرآت قلم به دست گرفتند و اثر علمی مقبولی البته در حد خودشان- ارائه کردند. دوره ای که بهانه تولد چندین و چند نشریه دیگر مثل مرآت شد. دوره ای آئین های که در نه توی پر و خم تاریخ حوزه های علمیه، جای کوچکی برای خودش باز کرد به نام مرآت. نامی که حالا دیگر تاریخ به این آسانی ها فراموشش نخواهد کرد.
گرچه تای تمّت نوشتن برای نشریه ای مثل مرآت، آنهم برای کسی مانند نگارنده که مرآت را چون فرزندش دوست می دارد، بسیار سخت و حتی بغض آور است اما وقتی حیات مرآت در آثار پرشمار نویسنده های بسیار که از دریچه مرآت به جهان علم معرفی شده اند، مشاهده می شود، و وقتی قرار است گامی بلندتر و پر ثمرتر در جهت تعالی و بالندگی بیشتر مجموعه مرآت برداشته شود، نوشتن از خدا حافظی نه تنها سخت نیست که شیرین تر است از صد هزار سلام!

نقشه سایت :: sitemap