برگزاری جشنواره استانی علامه حلی(ره)، حرکت میمون و مبارکی است که اکنون، حوزه علمیه تهران، علی‌رغم ضعف‌ها و کاستی‌های موجود، از ثمرات آن بهره‌مند گردیده است. با این وصف، چند نکته در رابطه با آثار ارسال شده به دبیرخانه جشنواره، قابل ذکر است:

1. تنوع در به‌‌کارگیری انواع روش‌های تحقیق، چندان به چشم نمی‌آید. به طور طبیعی، روش کتابخانه‌ای، رایج‌ترین روش تحقیق در علوم انسانی به شمار می‌آید و آثار پنجمین جشنواره علامه حلی نیز عمدتاً بر مبنای همین روش سامان یافته بودند.

2. متأسفانه غالب آثار بر اساس یک مسئله، حل مشکل و با رویکردی کاربردی نبوده است. غالباً آثار با موضوعاتی تکراری و محدود به مسائل فردی و محلی بوده است.

3 - تخصصی شدن  و محوربندی کردن پژوهش‌ها از نظر محتوا و ساختار و نیز سطح‌بندی کردن شرکت کنندگان بر عمق پژوهش‌ها می‌افزاید. حرکت به سمت تخصصی شدن موضوعات و تفکیک تنوع شرکت کنندگان، یکی از ضرورت‌های پیش روی جشنواره است.

4 . اهداف جشنواره، در عمل با ابهام‌هایی مواجه است. به طور مثال، هنوز کاملاً روشن نیست که این جشنواره به دنبال نوآوری است یا به دنبال ایجاد انگیزه یا هر دو! مسلماً، ارزیابی و داوری نهایی آثار بر اساس هر کدام از این سه مورد، متفاوت خواهد بود و فرم‌های ویژه ارزیابی نیز با مؤلفه‌ها و اولویت‌های متفاوتی تهیه خواهد شد.

5. انتظار می‌رود طلاب به ویژه پایه‌های چهارم به بالا با اخلاق پژوهش آشنا شده و از نقل قول از آثار دیگران، بدون ذکر منبع پرهیز کنند. اما متأسفانه هنوز در برخی موارد مشاهده می‌کنیم که التزام اخلاقی کافی به این مهم رعایت نمی‌شود؛