چکیده اثر:   

فلسفه اسلامی نماد پیشرفت علم در نخستین سده‌های تمدن اسلامی، محسوب می‌شود که همواره جایگاه منحصر به فردی را در بین متفکرین به خود اختصاص داده است. اما همیشه این بحث در نخستین نگاه به فلسفه اسلامی مطرح می‌شود که آیا روی آوردن به قرائت متون وکتب صاحب نظران پیش از اسلام، با استناد به این علم‌، مصداق تمسک به منبعی غیر از اهل بیت نیست؟ و اینکه با روی آوردن به این قبیل علوم، تفکرات باطل در میان تفاسیر توحیدی جای نمی‌گیرد؟ به‌ وجودآمدن این قبیل پرسش‌ها موجب شد که برخی از مسلمانان منتقد سرسخت تعلیم و تعلم فلسفه شوند و در رد فلسفه و کاربست آن در فهم مسائل دینی، به احتجاج و استدلال به آیات و روایات روی آورند.آنچه این مقاله به دنبال آن است، نقد و بررسی استدلال مخالفین فلسفه به روایت تمسک است که به نص خویش رجوع به غیراهل‌البیت را منجر به خروج از تشیع تلقی می‌کنند. مقاله حاضر درصدد اثبات این نکته است که روایت مذکورضعیف‌السند بوده و نمی‌توان با استناد به آن گفت که رجوع به غیراهل‌البیت مصداق خروج از تشیع است.