نام اثر	رابطه شفاعت و جرأت بر گناه
گرایش علمی	کلام
نوع اثر	مقاله
مدرسه علمیه	الامام القائم(عج)
رتبه	شایتسه تقدیر
کد اثر	60310

چکیده اثر:
شفاعت در لغت به معنای خواهش گری و پایمردی و از لفظ «شفیع» به‌معنای ضمیمه کردن چیزی به چیز دیگر و جفت نمودن آن اخذ شده است .شفاعت در اصطلاح مذهبی به معنای کمک کردن اوّلیای خدا (پیامبران، امامان و مردم صالح و درستکار) برای نجات افرادی است که در طول زندگی مرتکب لغزش‌هایی شده اند.
به‌عبارت دیگر منظور از شفاعت، همراهی شخص با شخص دیگر در جهت بخشش گناهان اوست. شفاعت در حقیقت هشداری است برای افراد گنه‌کار که دست از گناه بردارند و به‌سوی پروردگار خویش باز گردند تا از شفاعت شفاعت کنندگان بهره‌مند شوند و از عذاب و جهنّم رهایی یابند. همچنین شفاعت، افراد خطا کار را نسبت به آینده امیدوار می‌سازد و روحیه یأس و نومیدی را از میان بر می‌دارد و حرکت آنان به سوی به‌روزی و جبران مافات را سرعت می بخشد. چنان‌که تلاش خویش را در جهت رضای الهی به کار خواهد برد و به این ترتیب از ادامه سقوط در ورطه گناه و آلودگی اجتناب خواهد ورزید. مسئله رابطه شفاعت و جرأت بر گناه از جمله شبهاتی است که امروزه در محافل عمومی و جهانی از آن یاد می‌شود. پژوهش حاضر ضمن بررسی آیات قرآنی و روایات در پی پاسخ به شبهه مذکور بر آمده و اثبات کرده است که اعتقاد صحیح به شفاعت باعث کاهش گناه می‌شود نه افزایش آن. شفاعت روزنه امیدی است که از رهگذر آن پاکی از آلودگی‌ها و بازگشت حقیقی به سوی خدا میسر می‌گردد.
مهم‌ترین عناوین این پژوهش عبارتند از: مفهوم شفاعت؛ فلسفه شفاعت؛ انواع شافعان؛ محرومان از شفاعت؛ شفاعت و جرأت بر انجام گناه.