گزیده ای از بیانات مقام معظم رهبری پیرامون ادبیات عرب
ادبیات عرب، ابزار کار طلبگی
باید درس بخوانید، خوب درس بخوانید، عالم شوید، ملا شوید، قوی شوید، قدرت تجزیه و تحلیل افکار نو را پیدا کنید. مطالعات جنبی هم داشته باشید. بعضی از این درس هائی که در حوزه ها معمول شده، در قم یا تهران، می تواند به صورت مطالعات جنبی استفاده شود؛ مثل ادبیات فارسی، اخلاق و بعضی درس های دیگر - البته ادبیات عرب لازم است؛ آن جزء ابزار کار ماست- لزومی ندارد این ها حتماً در برنامه های درسی وارد شود. البته من دخالت نمی کنم، سلیقه ام را عرض می کنم؛ برنامه ریزان بنشینند رویش فکر کنند.
بیانات در دیدار علما و روحانیون خراسان شمالی (1391/7/19).

تأثیر زیبایی های ادبی قرآن بر شعور انسانی
قرآن کریم هم مسلّماً مخاطب اصلی اش عقل و شعور و وجدان انسان هاست. شما سبک ادبی قرآن را در مخاطب قرار دادن فطرت و وجدان انسان ها ملاحظه می کنید. مثلاً چرا آیه مبارکه فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَان» (الرحمن/13) این قدر تکرار شده است؟ یا آیه «وَ لَقَدْ یسَّرْ نَا الْقُرْ آنَ لِلذِّكْرِ فَهَلْ مِن مُّدَّكِر» (القمر/ ۲۲) چندین بار در قرآن تکرار شده است، چون این جا روی سخن قرآن با شعور آدمیان است؛ با شعور و فطرتی که باید به حرکت درآید. این همه فنون ادبی که در قرآن هست، فنون بلاغی و معانی و بیان و بدیع، برای این که قرآن به زیباترین صورت ارائه شود و تأثیر این زیبایی بر شعور انسان ها است.
دیدار شاعران عرب با رهبر انقلاب (18/11/1390)

ادب آموزی از ملزومات پژوهش در قرآن
برای پژوهش در قرآن، انس با قرآن و همچنین آشنایی با زبان عربی و مبانی فقه و اصول دانستن نیاز است.
دیدار جمعی از بانوان قرآن پژوه و فعال قرآنی با مقام معظم رهبری (28/07/1388)

ضرورت آموختن زبان عربی و نسبت آن با فهم قرآن
البته متأسفانه اکثر مردم ما از الفاظ آیات کریمه، مستقیم کمتر استفاده می کنند؛ یعنی اکثر عربی نمی دانند. خب یکی از محرومیت های ماست. لذا در قوانین کشور فراگیری زبان عربی که زبان قرآن است، یکی از چیزهای لازم فرض شده که این، به خاطر همین است. اگر ما واقعاً بخواهیم معانی قرآن را بفهمیم، مردم معمولی که عربی هم نخواندند، می توانند مراجعه تفاسیر و به ترجمه ها بکنند.
بیانات در ضیافت انس با قرآن در اولین روز ماه رمضان (۲۱/۰۵/۱۳۸۹)

نقش ادبیات عرب در فهم قرآن و سنت
متون فقهی بر مدار کلام الله و سنت پیامبر (ع) استوار است. کلام الله ادبی است، سنت پیامبر هم ادبی است. تا آدم ادیب و صاحب ذوق نباشد، نمی تواند به عمق قرآن و سنت پی ببرد. محتوا و جان قرآن ادبیات است و الفاظش فقط شکل ظاهری آن است. جان قرآن بر مدار ادبیات است و کسی که با این ادبیات آشنا نیست، نه می تواند با قرآن آشنا شود و نه با سنت پیامبر و کلام معصومین (ع)، چون این ها در سطح ادبی بالایی هستند.
دیدار شاعران عرب با رهبر انقلاب (18/11/1390)

رابطه متقابل فقاهت و ادبیات عرب
ممکن است به نظرتان بیاید که فقیه با متون فقهی و کلامی و منطقی سر و کار دارد و نه با ادبیات، اما در بررسی دقیق تر می بینیم که همه یا خودشان ادیب و شاعر بوده اند یا جدّاً علاقه مند به ادبیات و شعر بوده اند. این موضوع مسأله ای است که تاکنون به درستی مورد ایضاح و تبیین قرار نگرفته است. دو تن از بزرگ ترین شخصیت های ادبی ما که در عین حال از بزرگ ترین شخصیت علمی تاریخ تشیع نیز هستند، مرحوم سید رضی، مرحوم سید مرتضی (ره) بودند. سید رضی فقیه بود، ولی ادبیاتش بر فقهش غلبه کرد. سید مرتضی هم ادیب بود، ولی فقهش بر ادبش غلبه داشت. این برادر از ادبای درجه یک و هم از فقهای درجه یک هستند.به جرأت می توانم بگویم که در بین فقهای بزرگ اهل تسنن و تشیع، من کسی را پیدا نکرده ام که دارای مکتب فقهی و دارای تحولی در دنیای فقه بوده باشد، مگر این که ادیب و صاحب ذوق و علاقه مند به شعر هم بوده است. را ملاحظه کنید؛ فقیه درجه یک است و هم ادیب درجه یک. امثال او از معاصرین هم همین طور هستند. امام خمینی (ره) را ملاحظه کنید که چه ذوق ادبی فوق العاده ای دارند. حتی فقهای نجف در طول تاریخ معاصر را ببینید.دیدار شاعران عرب با رهبر انقلاب (18/11/1390)

وظیفه اجتماعی و آرمانی ادبیات عرب
شعر عربی مجموعه ای از هنر ممتاز و فاخر است، اما شعرای کشورهای عربی متأسفانه در برابر قضیه فلسطین سکوت اختیار کردند در حالی که آنان با زبان شعر می توانستند دنیا را از آنچه بر سر فلسطین مظلوم آمده است، آگاه کنند و در چنین شرایطی، شعرای عرب زبان ایران باید همانند چراغ فروزانی در دنیای ادبیات عرب بدرخشند و با سرودن اشعار دارای مضامین عالی و قالب های فاخر، جوامع عربی را متوجه سخن خود کنند.
دیدار صدها تن از شعرای عرب زبان خوزستان با رهبر انقلاب (20/12/1375)

نقش ادبیات و شعر در اصلاحات اجتماعی
همه - بدون استثناء- یا خودشان ادیب و شاعر بوده اند، و شعرا بوده اند؛ مثلاً سید جمال الدین اسدآبادی که از احیاگران قرون اخیر بوده، خودش شاعر و ادیب نبود، ولی مشوق شعرا و ادبا در جهت نوآوری و مطرح کردن ادبیات در سطح جامعه بود. سید جمال این آگاهی را داشت که ادبیات و شعر می تواند با نهاد مردم سخن بگوید.
دیدار شاعران عرب با رهبر انقلاب (18/11/1390)