خیلی اتفاقی رخ داد. هفته پژوهش اردیبهشت ماه سال 1391 برای طلاب دوره یک مدرسه علميه مشکوة که در آن تاریخ پایه سوم را به اتمام می رساندند، برای نخستین بار فرصت پژوهش فقهی جدی و همین طور تجربه مقاله نویسی را فراهم کرد. تا پیش از این، با توجه به توان علمی و سرفصل آموزشی طلاب، پروژه ها بیشتر با هدف آشنایی، فهم و تسلط بر احادیث فقهی در موضوعات و ابواب مختلف طراحی شده بود. مسائل تحقیق توسط استاد در اختیار طلاب گذاشته شد و هر یک حسب علاقه و سلیقه یکی را انتخاب کردند. راحی نسبتاً خوب مسائل تحقیقات، کاربردی و مبتلا به بودن عمده موضوعات، تناسب مسائل با توان و آموزش های فقهی- اصولی- رجالی طلاب، دسترسی به اساتید راهنما و مشاور در اردوی پژوهشی سبب شد تا شاکله پژوهش ها در فرصت اردو بسته شود. سخنی از جشنواره در میان نبود؛ پس از پایان هفته پژوهش،

 طبعاً درس ها مجالی برای ادامه کار نمی داد، و همه چیز به بعد از ایام امتحانات و اوقات فراغت تابستان موکول شد. تازه پس از پایان تابستان بود که بحث شرکت در جشنواره، به عنوان یک پیشنهاد و البته به طور جدی از سوی مدیریت مدرسه مطرح شد. در نهایت قریب نتیجه، اما فراتر از انتظار بود؛ به رغم تعداد نسبتاً کم مقالات ارسال شده، تمامی آن ها حائز رتبه قبولی شدند و از این نظر مدرسه در صدر جدول تعداد قبولی قرار گرفت؛ همچنین مقالات آقایان محمدرضا صفاریان با عنوان «بررسی حکم فقهی استشفا به تربت حضرت ابی عبدالله الحسین (ص)»، محسن امیدوار با عنوان «پژوهشی در حکم تکلیفی خود ارضایی» و محمد کربلایی جعفر با عنوان «بررسی حکم تکلیفی اذان و اقامه» رتبه «شایسته تقدیر» را از جشنواره کسب نمود که سبب شد مدرسه به لحاظ تعداد اثر شایسته تقدیر نیز در کنار مدارسی چون فیلسوف الدوله و حضرت عبدالعظیم ) ص(رتبه نخست را احراز نماید.