وجود شاخصه‌هايي اصيل، همچون «پژوهش محوري و پرورش مآلي»، از رموز پايداري و پويايي حوزه‌هاي علميه شيعه محسوب مي‌شود که در گذر حوادث تاريخ، به واسطه دلسوزي عالماني فرهيخته و عامل به شريعت ناب محمدي(ص) وحدت و يکپارچگي خود را حفظ نموده و ظرف تشنه جان طلاب جوان را سيراب نموده است. در اين ميان، برگزاري جشنواره علامه حلي(ره) مي‌تواند نقش محوري خود را در احياء سنت‌هاي اصيل حوزوي و رشد و تعالي حوزه و حوزويان ايفاء نمايد. براي رسيدن به اين غايت، لازم است معيارهايي رعايت گردد که ضمن ارتقاء کيفي و رقابت‌پذيري با ساير جشنواره‌ها، بتوان خطوط اصلي جهت‌گيري‌هاي علمي و تحقيقي را ترسيم نمود، که ازجمله آن‌ها مي‌توان به موارد ذيل اشاره نمود: 1- تخصصي شدن موضوعات؛ 2- توجه به موضوعات کاربردي روز بر پايه نياز سنجي؛ 3- تقويت مهارت‌هاي پژوهشي ضمن آشنايي با شيوه‌هاي مختلف تحقيق؛ 4- نشر آثار فاخر؛ 5- استعداد سنجي؛ 6- فرهنگ سازي پژوهشي؛ 7- ايجاد سامانه‌هاي پژوهشي؛ 8- تشکيل هيأت‌هاي علمي، انجمن‌ها، حلقه‌هاي پژوهشي و...

نيل به عناوين ياد شده، نيازمند سياست‌گذاري‌هاي کلان و برنامه‌ريزي‌هاي دقيق با هم‌فکري صاحب نظران است. اين جشنواره، گرچه تا کنون حرکت تکاملي داشته است، ولي تا رسيدن به نقطه اوج و هم‌آوردي با بسياري از جشنواره‌هاي علمي و پژوهشي، راه بسيار دارد و آنچه سبب اميد است وجود انگيزه‌ها و استعدادهاي نهفته در جان طلاب جوان است. بايد اعتراف نمود که در دوره‌هاي اخير، برخي حوزويان به جهت تقليد از ديگران و عدم باور به داشته‌هاي خود، دچار رکود شده‌اند. برگزاري جشنواره علامه حلي (ره) شايد پاياني براي اين نوع نگاه و بازگشتي به اصل باشد؛ مشروط به آنکه خود نيز مبتلا به اين ديدگاه نشود؛ چون شيوه هاي نشانه‌گذاري نقشه راه در حوزه، متفاوت و متمايز از ساير مراکز علمي است. دگرزدگي مي‌تواند آفتي بزرگ براي جشنواره باشد خصوصاً جايي که بحث رقابت پذيري نيز مطرح است.