موفقيت در گزينش صحيح يک فعاليت و طي مراحل آن و در نهايت به انجام رساندن فعاليت انتخاب شده، مرهون عواملي چند است؛ يکي از عوامل دخيل در اين فرآيند که از اهميت بسزائي برخوردار است، «انگيزه» است. فعاليت پژوهشي و تحقيقي نيز از اين قاعده مستثني نيست. طلاب علوم ديني، هنگامي به اين مهم روي مي‌آورند که انگيزه کافي را براي حضور در اين عرصه در خود احساس کنند. در غير اين صورت، رويکرد طلاب به تحقيق و فعاليت‌هاي پژوهشي، ضعيف و ناچيز خواهد بود. بنابراين، مي‌توان «ايجاد انگيزه» در راستاي تحقق فرهنگ پژوهش را يکي از خط مشي‌هاي اساسي مسئولين پژوهش در حوزه‌هاي علميه دانست. در همين راستا مواردي را که مي‌توان در ايجاد انگيزه طلاب موثر دانست، به صورت مختصر ذکر مي‌کنيم؛ بدين اميد که مسئولين مربوطه، توجه خاصشان را به آن معطوف نمايند: 1. تبيين آثار و ثمرات پژوهش در عرصه‌هاي مختلف علوم و فرهنگ ديني، يکي از عوامل انگيزه‌ساز درپژوهش است؛ 2. آن گاه که تأثيرات مستقيم و غير مستقيم فعاليت‌هاي پژوهشي، در رونق يافتن دين و فرآورده‌هاي ديني و فرهنگي براي طلبه‌اي ترسيم گردد، به صورت قهري انگيزه‌هاي وي  براي حضور در اين عرصه افزايش پيدا مي‌کند؛ 3. ترسيم نيازمندي جامعه ديني به پژوهش براي حل معضلات و مشکلات اجتماعي از عوامل وادار کننده طلاب به پژوهش است. نيازها و چالش‌هايي از قبيل: معضل جمعيت، اقتصاد مقاومتي، ماهواره و شبکه‌هاي اجتماعي و...؛ 4. تدوين چشم‌انداز پژوهشي و آگاه سازي طلاب نسبت به اين چشم‌انداز، از مسائل ضروري در بقاي انگيزه آن‌هاست. اين چشم‌انداز بايد بتواند مسير پژوهشي يک طلبه را از آغاز تا انجام طرح ريزي نمايد؛ 5. يکي از ضعفها در امر پژوهش، عدم آگاهي طلاب نسبت به آينده پژوهشي خود است؛ 6. معرفي پژوهشگران موفق و برگزاري جلسات گفتگو و برگزاري اردوهاي مشترک با ايشان؛ 7. معرفي مهم‌ترين و تأثيرگذارترين تحقيقات علمي در زمينه‌هاي مختلف؛ 8. تشويق و تقدير شايسته و قابل توجه از طلاب پژوهشگر که در انگيزه‌سازي طلاب، نقش قابل توجهي دارد