مهم‌ترين مسائل پيش روي ما در عصر حاضر، چالش‌هاي معرفتي و ارزشي است. از بُعد معرفتي با انبوهي از انديشه‌هاي ترجمه‌اي مواجه‌ايم که کيان اعتقادي و از پي آن، ارزش‌هاي ما را در معرض تاخت و تاز قرار داده است و دردناک‌تر آنکه، در حالي که عده‌اي در خواب‌اند، عده‌اي ديگر به دليل نا آشنايي با ميراث عظيم معرفتي اسلام و خاندان عصمت عليهم‌السلام و بي آنکه اندک مايه‌اي در اين قلمرو داشته باشند بدان دل مي‌سپارند. اين جانب با پژوهش‌هاي مستمر در حوزه‌هاي معرفت‌شناختي، فلسفه دين و... معتقدم مراجعه به اين ميراث و کسب توانمندي براي بهره‌گيري از آن، ما را در برابر انديشه‌هاي اومانيستي، سکولاريستي و شکاکانه يا نسبيت‌انگارانه مقاوم مي‌سازد و راه‌حل‌هاي نويي را در برابر مسائل مي‌گشايد.
از بُعد علمي، متأسفانه ما از ظرفيت‌هاي موجود علمي در حوزه، آن‌چنان که بايسته و شايسته است بهره‌برداري نمي‌کنيم. ما نيروهاي با استعداد، خلاق و کوشاي بسياري داريم که بايد آن‌ها را به‌کار بگيريم و باور داشته باشيم که در اين عرصه نيز «ما مي‌توانيم». زبان و ابزار اصلي در اين عرصه مهم، انجام پژوهش‌هاي علمي در قالب مقالات علمي و کتاب است؛ لذا توجه به مهارت‌هاي پژوهشي در سطوح مختلف حوزه‌هاي علميه، از اولويت‌ها و سياست‌هاي آموزشي و پژوهشي است.
مهارت نگارش، يکي از فنوني است که پژوهشگر بايد به آن تسلط داشته باشد. يک پژوهش قابل قبول، مبتني بر داشتن مهارت‌هاي بسياري است که اين‌جانب در جزوه‌اي که براي پژوهشگران تهيه کرده‌ام، توضيح داده‌ام؛ از جمله آن مهارت‌ها، مهارت مهندسي پژوهش، گردآوري اطلاعات لازم، بازنويسي، نقادي و تحليل است. با تجربه‌هاي بسياري که در کارگاه‌هاي پژوهشي و آموزشِ پژوهش‌محور داشته‌ام، مهم‌ترين ضعف طلاب در پژوهش، مهارت بازنويسي است که اين مهم، به آساني به دست نمي‌آيد و نيازمند دست‌کم سه دوره کارگاه پژوهشي در طول بيست ماه است. ديگر مهارت‌ها، در کوتاه مدت به آساني قابل دستيابي است ولي اين مهارت‌ها مستلزم صرف وقت بسياري است. اگر طلاب از سال‌هاي اول تحصيل زير نظر استادي مجرب، در هفته پنج ساعت به تمرين بپردازند، در پايان دوره سطح، بر اين مهارت‌ها و مهارت‌هاي ديگري تسلط خواهند داشت.
تشکيل جشنواره بهترين فرصت است تا نيروهاي لايق و با استعدادي که در حوزه هستند و شمار آن‌ها هم کم نيست، فعال ساخته و آن‌ها را بازشناسيم و با ارزيابي درستِ توانايي‌هاي‌شان، آنان را به عرصه‌هاي مورد نياز پژوهش در علوم انساني اسلامي رهنمون شويم. جشنواره که خود مي‌تواند مشوقي براي پژوهشگران باشد، تشويق‌هايي هدفمند را برگزيند و سياست‌هايي اتخاذ کند که طلاب با پويايي، نشاط و تحرک، احساس کنند که توان مشارکت در حل مسائل را دارند و مي‌توانند تأثيرگذار باشند. بزرگ‌ترين خطر اين است که نيروها احساس رخوت و ناکارآمدي داشته، فکر کنند خاصيتي ندارند. داستان غروب غم‌بار برخي از مدارس، سندي بر اين گفته است.